نویسنده‌ای که همیشه با کلمات سروکار دارد ذخیره‌ٔ کاربردی‌ای از کلمات دارد و می‌تواند مطالب پیچیده و ایده‌هایش را ساده کند و برای مردم بازگو کند. سادگی جستار به معنای بی‌مایگی آن نیست، آن را پرکاربردتر می‌کند. مخصوصا که نوشته‌ای نسبتا کوتاه است، کمی بیشتر از هزار کلمه و این قالب با ویژگی‌های زندگی شلوغ امروزی سازگاری دارد.
جستارنویسی برای نویسنده هم فایده‌هایی دارد. تفکر انتقادی را پرورش می‌دهد. توانایی بحث کردن در مورد یک موضوع را تقویت می‌کند. مطلب‌هایی را که در ذهنش می‌گذرد، مرتب می‌کند. باعث ارتباط مفید با خواننده می‌شود. مزیت دیگری هم که برای نویسنده و مخاطب دارد این است که حس تنوع‌طلبی را ارضاء می‌کند. هر جستار نتیجه‌ٔ گسترش یک ایده‌ٔ جداگانه است و لزوما پیوستگی‌ای بین جستارهای مختلف یک نویسنده نیست. تکراری‌ترین ایده‌های زندگی روزمره‌مان هم می‌توانند ایده‌ای برای جستارنویسی باشند، مثلا تجربه‌ٔ اولین روز ورود به دانشگاه یا خاطره‌ای از کودکی.
جستارها می‌توانند در دسته‌بندی‌های مختلف قرار بگیرند. مثلا جستارهای شخصی از خاطرات و برداشت‌های شخص، جستارهای خودزندگی‌نامه‌ای، جستارهای معنوی و واشکافی تجربیات معنوی فرد از انواع جستار هستند.
